Μελισσοκομικά και κτηνοτροφικά πάρκα, πρότυποι αμπελώνες και οινοποιεία, αγροτουρισμός, πιστοποιημένες ελαιοκαλλιέργειες... Οι προτάσεις για την ανάπτυξη του φυτικού και ζωικού κεφαλαίου των πυρόπληκτων περιοχών περισσεύουν... Οκτώ μήνες, ωστόσο, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου, οι πυρόπληκτοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, περιμένουν.
Στο συνέδριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΓΠΑ): «Πυρκαγιές 2007. Από την καταστροφή στην ανάπτυξη», που πραγματοποιήθηκε αυτή τη βδομάδα, μεταφέρθηκε η αγωνία από τα καμένα: «Αντιμετωπίζουμε μεγάλο πρόβλημα να πείσουμε τους αμπελουργούς της Αιγιαλείας να μείνουν στην περιοχή. Πολλοί προσανατολίζονται να εγκαταλείψουν τα χωριά και τα αμπέλια τους.
Είναι σε απόγνωση και αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης», υπογράμμισε ο αντινομάρχης Αχαϊας, Θανάσης Πετρόπουλος.
«Δεν δίνεται προοπτική για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των καμένων περιοχών», επεσήμανε ο νομάρχης Ηλείας, Χαράλαμπος Καφύρας, κάνοντας λόγο για «φοβερές παλινωδίες και καθυστερήσεις» στις εκτιμήσεις της καταστροφής από τον ΕΛΓΑ.
Αναπτυξιακά κίνητρα
Ενδεικτικό είναι το τοπίο στην αμπελουργία. Οπως ξεκαθάρισε ο καθηγητής του ΓΠΑ, Μανόλης Σταυρακάκης, πρέπει να δοθούν πολύπλευρα αναπτυξιακά κίνητρα στους αμπελουργούς, εφάμιλλα με αυτά που δίδονται στον τουριστικό τομέα. «Αυτή τη στιγμή τα κίνητρα περιορίζονται στο παραγωγικό επίπεδο. Ωστόσο, πρέπει να πάμε ένα βήμα πιο κάτω». Οπως προσθέτει, η διαμόρφωση πρότυπων αμπελώνων θα αποτελέσει την καρδιά του αγροτουρισμού, θα δώσει κίνητρα σε νέους, ενώ θα αυξήσει τα κέρδη.
Αλλωστε το αμπέλι έχει αποδειχθεί πως λειτουργεί ως ζώνη πυροπροστασίας, αφού «την εποχή που εκδηλώνονται οι πυρκαγιές, οι ιστοί του είναι γεμάτοι νερό».
Ο κ. Σταυρακάκης δηλώνει αισιόδοξος για την αποκατάσταση των αμπελώνων, με το μοντέλο που ακολουθήθηκε μετά τον παγετό του Τιρνάβου. Δεν εκφράζει όμως την ίδια αισιοδοξία και για την εφαρμογή ενός μακρόπνοου εκσυγχρονιστικού μοντέλου της αμπελουργίας. «Υπάρχουν πολλά προβλήματα που πρέπει να λυθούν, ενώ παρατηρείται μια βραδύτητα στις αποφάσεις και στην υλοποίησή τους»...
Αλλά και στη μελισσοκομία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οπως εξηγεί ο αν. Καθηγητής, Πασχάλης Χαριζάνης, στις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού κάηκαν ολοσχερώς περίπου 25.000 μελίσσια, υπέστησαν ζημιές άλλα 20.000, τα οποία, έχουν μέχρι σήμερα κι αυτά σχεδόν αφανιστεί, καθώς βοσκή δεν υπάρχει, ενώ ενέσκηψε και μια αρρώστια. «Τόσα μελίσσια δεν είχαν ποτέ καταστραφεί στην Ελλάδα. Οι μελισσοκόμοι έχουν μεγάλη ανάγκη από βοήθεια», αφού οι τροφές που δόθηκαν από νομαρχίες και μελισσοκομικούς φορείς δεν επαρκούν, ενώ το υπουργείο αποζημίωσε κάθε κυψέλη με 60 ευρώ, όταν η αξία της κυμαίνεται από 100-150 ευρώ. Ο ίδιος προτείνει: σπορά μελισσοκομικών φυτών, φύτευση μελισσοκομικών θάμνων και δέντρων και δημιουργία μελισσοκομικών πάρκων (το μοναδικό στην Ελλάδα υπάρχει στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας).
[ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ,ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου