Σύμφωνα με το δικαστήριο, η χάραξη του έργου είναι μη νόμιμη και πλημμελής, καθώς επιφέρει ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή του Καϊάφα. Οι δικαστικοί λειτουργοί εκτιμούν πως δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς εναλλακτικές λύσεις ώστε να επιλεχθεί η πλέον συμφέρουσα για το περιβάλλον. Ειδικότερα, το ΣτΕ μεταξύ άλλων δέχεται ότι:
1. Με βάση τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η σχεδιαζόμενη υπογειοποίηση στο σημείο στο οποίο η λίμνη επικοινωνεί με τη θαλάσσα δεν αντισταθμίζει τις επιπτώσεις του έργου. Ο προστατευόμενος υγρότοπος αποκόπτεται και νεκρώνεται, αφού διακόπτεται η αλληλεπίδραση λίμνης-θάλασσας.
2. Το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, που επιβάλλει την υποχρεωτική κήρυξη ως αναδασωτέων των πυρόπληκτων εκτάσεων (ΦΕΚ 562/2-11-2007), αποκλείει τη διάθεση δάσους, όπως του Καϊάφα, γι' άλλον σκοπό. Δεν επιτρέπεται παρέμβαση στο δάσος, το οποίο πρέπει να προστατευτεί.
3. Η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων -που εκπόνησε το ΥΠΕΧΩΔΕ και εγκρίθηκε με την υπ' αριθμ. 100163/29-06-06 απόφαση- δεν εκτιμά τις ουσιώδεις μεταβολές που προέκυψαν μετά τις πυρκαγιές. Το οικοσύστημα Καϊάφα αδυνατεί να δεχτεί περαιτέρω επιβάρυνση.
4. Βασικό κριτήριο για τη χάραξη του έργου δεν είναι η ποιότητα ζωής των κατοίκων και η προστασία του περιβάλλοντος, αλλά το οικονομικό κριτήριο. Καλύπτονται μεταφορικές ανάγκες της αγοράς, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι η δίοδος του αυτοκινητοδρόμου διαμέσου των οικισμών ανατρέπει πλήρως τη ζωή των πολιτών, υποβαθμίζοντας την ποιότητα διαβίωσής τους.
[ΜΑΚΗΣ ΝΟΔΑΡΟΣ, ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου